Enbiyânın şeksiz ol sultânıdır
Cümlesinin cânı içre cânıdır

Gerçi kim anlar dahî mürsel dürür
Lâkin Ahmed ekmel ü efdal dürür

Zîrâ efdallığa ol elyak dürür
Anı öyle bilmeyen ahmak dürür

Anın ile irdi iren devlete
Anın ile batdı âlem rahmete

Anın için oldu bu varlık kamu
Ay u yıldız yer ü gök uçmak tamu

Anın ile irdi iren hem Hakk’a
Anın ile geldi âlem revnâka

Hem anınla doldu âlem cümle nûr
Anın için oldu cennât içre hûr

Anın için indi Kur’ân-ı Mübîn
Anın için geldi Cibrîl-i Emîn

Anın ile vardılar doğru yolu
Halk- âlem ger nebî vü ger velî

Kimse ansız doğru yolu varmadı
Kimse ansız Hakk yolun başarmadı

Her kim ana irdi irdi Tanrı’ya
Tanrı dîdârını gördü bî-riyâ

Ol durur maksûd-i cümle cüz’ ü küll
Muktedâ-yı âlem ü şâh-ı rusül

Bil Muhammed’dir bu varlıga sebeb
Cehd idüp anın rızâsın kıl taleb

Şer’ini tut ümmeti ol ümmeti
Tâ nasîb ola sana Hakk rahmeti

Her kim ana gerçek ümmet olmadı
Lâ cerem Hakk rahmetini bulmadı

Ol ne kim emr itdi ise anı tut
Kim anın buyruğu durur câna kut

Haşre dek ger denilirse bu kelâm
Nice haşr ola bu olmaya tamam

Ger dilersiz bulasız oddan necât
Aşk ile derd ile eydün es-salât