Ene’l-Hakk açdı ebvâbın bugün ol kenze dükkânem
Ne söyler dinle pürtâbın eğerçi nutk-i insânem

Hümâyûn kurdu bu cisme irişdi feyzi her isme
Hitâb olundu bu resme “leyse ke mislihî” sultânem

Kemâlât-ı sıfâtımdır ki cümle halk olan mahlûk
Benim sırrım münezzehdir ne ins ü dîv vü ne cânem

Kelâmım varlığındandır nebîlere olan inzâl
Hüvallâhüllezî diyü okunan dilde Kur`ân’em

Yaratmazdan kamu halkı ekâlîm-i hakâyıkda
Habîbim Mustafâ nûrun getirdim önce burhânem

Kemâl-i kudretimden çün yaratdım yerler ü gökler
Meleklerim bana tesbîh iderler Ferd ü Yezdân’em

Benim sırrım kemâlidir ki dilde söylenen her dem
Kimin zâhir kimin bâtın kılaram feyz-i Rahmân’em

Her eşyânın kemâlâtı benim emrimdedir yeksân
Eğer kahrım eğer lutfum bi külli derde dermânem

Bana fermân olan her dem kılar tevhîdime ikrâr
Kılarsa kancaru ‘azmi özünde ana mihmânem

Eğer mutlak vücûdumdan getirsem ‘âleme katre
Bi külli mahv ola fânî ki ol deryâ-yı ‘ummânem

‘Ademden ‘âleme tartup kimin açup kimin örtüp
Bu ef’âlim serâyında ki sâhib-âyin erkânem

Kime keşf itsem envârım olur fikrimde sergerdân
Şûrîde bülbüle karşu açılan verd-i reyhânem

Hatâ ehli olan kimse hatâsına hayâ itse
‘Atâlar kılaram ana keremler kânı Gufrân’em

Kime fazlım kılam ihsân olur fikrim ile hayrân
Dola hikmet ile kalbi diline geldim ‘irfânem

Eğer sugrâ eger kübrâ muhîtem cümle mevcûda
Hezârân türlü bin yüzde görünen gözde seyrânem

Şerîkim yok nazîrim yok Ehad Ferdim vezîrim yok
Bi külli işbu mevcûdât te’avvüz kıldığı hânem

Sinân Ümmî bana fermân olupdur eyledim hayrân
Dilinde söylenen ‘irfân hemân ol nûr-ı Yezdân’em

Ümmi Sinan