Ey dil nazar eyle gel bu cihâne
Niçe bir zâr idersin yâne yâne

Melâmet kisvetin giydin bâşına
Dem-be-dem ‘aşk ile oldun revâne

Yakdın vücûdunu külhân eyledin
Fenâ vermek dilersin cism ü câne

‘Âciz kaldım âvâreyem ilâhî
Ne kılam ki bu dil ‘aşkdan usâne

Gönül bir kim fenâ kim bekâ ister
‘Âşıklar yanmağa geldi cihâne

Nemdir benim cism ü ten neme gerek
Himmet eylen erişem bî-nişâne

Mâlım bâşım cânım kurbân yoluna
Kim ki beni irgüre lâ-mekâne

Kim bilir kim nedir sevdiğim benim
Başına gelmiş gerekdir inâne

Derde uğramayan neyler tabîbi
Kulmaşdır deyüben söyler yabâne

Halk-ı ‘âlem hâlin bizden sorarsan
Düşdüler ‘âşıka zann u gümâne

Ger nebîdir ger velîdir ger gedâ
Her birine bulurlar bir bahâne

Makbûl-ı Hakk olan merdûd-i halkdır
İstemezler anı şimdi zamâne

Mürşidinden gayrı yere bir nazar
Kılmaz ‘âşık olan olur dîvâne

‘Aşk ile mürşide verdi vârını
Zâhir bâtın kim ki erdi cânâne

Cümle murâdını sen ver ilâhî
Kim ki du’â kıla Ümmî Sinân’e

Ümmi Sinan