Ey Hudâ vaslından ayrı bana seyrân olmasın
Vahdetin meyinden ayrı âb-ı hayvân olmasın

‘Aşk-ı derdin kevserinden vir bana âb-ı hayât
Vahdetin şevkinden ayrı bana hayrân olmasın

Zâhidin zühdü beni ‘ıydine kurbân eylemez
Gözüme mürşid görünen ‘ayn-ı Şeytân olmasın

‘Âbidin fikri ‘ibâdet ‘âlimin ‘ilm ü ‘amel
Evvel âhır bana senden gayrı mihmân olmasın

Sal vücûdum iklîmine evvel ‘aşkın mihterin
Gönlümün tahtında senden gayrı sultân olmasın

Cân dirîğ olmaz belâ dârında ber-dâr eylesen
Tek ene’l-Hakk menzilinden gayrı meydân olmasın

Her kişi bir bahre gavvâs oldu bir mercân satar
Hayretin bahrından âhar bana ‘ummân olmasın

Ey cefâsın yârının gözüne sürme çekmeyen
Key sakın derdim didiğin ‘ayn-ı dermân olmasın

Çün hayâlin hayme oldu zâhir ü bâtın bana
Derd-i ‘aşkın hırkasından gayrı sâybân olmasın

Dilde zikrin hâlde fikrin cânıma virdi zıyâ
Hüsnün envârından âhar mâh-ı tâbân olmasın

Cân duyaldan bûy-ı vaslın kalmadı artık recâ
Gönlüme gelen gülünden gayrı reyhân olmasın

Ol habîbin Mustafâ devrinde pervâz eyledim
Derdimin dermânı bundan gayrı devrân olmasın

Çün Sinân Ümmî murâdın buldu dirler bâri vir
Gül yüzünden ır nikâbı kimse yalan olmasın

Ümmi Sinan