Dalmıştım rengârenk hülyâlara bir dönemde,
Tın tındı rûhumda o sonsuzluk mûsıkîsi;
Coşmuş ve haykırmıştım çelikten sadâ ile..
Bir sürü düşünce tüllenirken benliğimde;
Ama bilmem ki kaçının duyulmuştu sesi,
Hâlâ bir sır yumağı sanki o günkü çile.

Görmüştü bu günleri hakkı idrak edenler,
Hayâlin kollarında şimdiyi kucaklarken;
Doğrusu o gün bir rüyâ sanıyordu bunu,
Gaflet içinde her biri bir yana gidenler.
Henüz herkes uykudayken; hatta daha erken,
Göremezdik onlar ve ben bu rengârenk sonu.

Kutlu horoz ötüyordu bir ezan sesiyle
Ve çarpıyordu sadâsı mezar taşlarına;
Bir karanlıklar yumağı içindeydi eşyâ,
Hayat üflüyordu ilham kokan nefesiyle;
Işık ordusundan nûrlu arkadaşlarına.
Artık diriliş solukluyordu bütün dünyâ…