Gerekli değil aşk derdine deva sormak
Viran edip gidenimiş devası yok
Canını incitip yaşın akıp aklın gidip
Aşk derdinden dostlar acı belası yok

Her kim yanar cana alır aşkın ateşini
Canı yansa uzuvlarından çıkar duman
Bağrı onun paramparçadır yoktur bütün
Halka zahiren görünüp duran yarası yok

Candan geçmeyince bulmaz her kim canânını
Görüp himmet eylemek gerek pervâneyi
Görüp bilip ateşe vurdu öz canını
Kâr-zarar ile asla çekincesi yok .

O kadar yürüdün o kadar durdun ey habersiz
Nefis-şeytan işlerinden eyle endişe
Bizden önce dilim kervan kılınca sefer
Söyleye gider bu dünyanın vefası yok

Deyip geçen erenlerden yolu sorasın
Seherlerde erken kalkıp dört dövünesin
“Hû” sohbetini kuran yere özünü vurasın
Yola giren erenlerin hevası yok

Kul Hoca Ahmed söyledi dostlar işitin bunu
Kaf dağı gibi taşlar değse çıkmaz sesi
Kime söyleyip kime ağlayıp aşk derdini
Vallahi-billahi aşk derdinin devası yok

Hoca Ahmet Yesevi