Her sabah vakti boynumu büküp “Rabbim”desem
Rabbim benim muradımı verir mi ki?
Kanlar döküp gözlerimden ağlayıp inlesem
Tanrım benim gönlümün halini sorar mı ki?

Muhabbetin meydanında can oynatsam
Mansur gibi başımı verip darağacını oynatsam
Yüzbin türlü cefa çekip can incitsem
Aciz kulun cemalini görür mü ki?

“Ya Râbbenâ”zikrini deyip zakir olsam
Sayısız sıkıntıyı başa alıp şükreder olsam
İyilerin sohbetinde hazır olsam
Fakir kulun feyz-fetih alır mı ki?

Zahidler gibi namaz kılıp ibadet eylesem
Aşıklar gibi ağlamayı adet eylesem
Öz yurdumda garipliği rahat bilsem
Dergahına Hocam kabul eyler mi ki?

Yiğitlikte ibadet eyleyip eğilmedim
“Ferib” çektim riyazetde boğulmadım
“La-La” deyip “İllallah”da sokulmadım
Hızır babam öz yoluna alır mı ki?

Bu dünyada benim gibi asi asla olmaz
Böyle günah tersa, cühud, kâfır eylemez
Ölüp gitsem cehennem içine yer vermez
Tevbe eylesem Hocam kabul eyler mi ki?

Hacet dileyip dergahına ağlayıp geldim
Candan geçip belimi sıkı bağlayıp geldim
Ayıp örtücü “Settar’lığını anlayıp geldim
Kan ağlasam hacet hazır olur mu ki?

Kızıl yüzümü riyazetde sarartmadım
Seherlerde garip canımı inletmedim
Her gün tepip it nefsimi incitmedim
Allah desem kafir nefsim ölür mü ki?

Kul Hoca Ahmed gönül gözü açılır mı?
Dillerimden inci mücevher saçılır mı?
Çok ağlasam günahlarım dökülür mü?
O vakiti bana armağan eyler mi ki?

Hoca Ahmet Yesevi