Görenler sûret-i dünyâyı hoş dil-ber kıyâs eyler
İren ol seng-dil mekkâreye mermer kıyâs eyler

Ruy-i rengîn-i âteş-tâb u gîsû-yi perîşânın
Gören bâğ-ı safâda sünbül ü gül-ter kıyâs eyler

Leb-i zehr-âb-ı efsûn-sâzını nûş itmeyen gâfil
Anı âb-ı hayât u şerbet-i sükker kıyâs eyler

Düşen bir lu’b ile çâh-ı zenehdânında gafletle
Anı câh-ı safâ ‘ayn-ı vefâ hoşter kıyâs eyler

‘Acebdir pîre-zen mekkâreden resm-i vefâ ummak
Meğer mecnûn ola kân-ı safâyı şer kıyâs eyler

Sakın mekkâreye virme gönül dir her kişi gerçi
Velî nefsü’l-emrde her biri birdir kıyâs eyler

Nasîhatden murâdım kendi nefsimdir hakîkatde
Görenler nazmımı ‘arz-ı hünerle cer kıyâs eyler

Hevâ-yı yâr-ı bedterden hazer kıl ardına düşme
Salâhî ehl-i Hakk dünyâyı bed kemter kıyâs eyler