Mushaf-ı hüsnünde yazmışdır edîb-i Kâf u Nûn
“İnne fî zâlike le âyâtin li kavmin yesme’ûn”

Halka-i ervâhdan zülf ü ruhün tesbîh ider
Ehl-i diller “hîne tumsûne ve hîne tusbihûn”

Küfr-i zülfün hakkıyçün ey nûr-ı rahmânî yüzün
Ehl-i zühd îmân getirmezse “fe hüm lâ ya’kılûn”

Dil serîr-i cennet-i kûyinde buldukça makâm
Dir lisân-ı hâl ile “yâ leyte kavmî ya’lemûn”

Ehl-i ‘aşka arzû firdevs-i kûyindir velî
Asl-ı maksûd oldu dîdârın “lehüm mâ yedde’ûn”

Tîğ-ı ‘aşkınla şehîd olsam mezârım sengine
Yazalar bu âyeti “ve’şhed bi ennâ muslimûn”

Âyet-i hüsnün Niyâzî’ye mufassal yazdırır
Ol ki der “fassalna’l-âyâti li kavmin ya’lemûn”