Nice bir sevdâ-yı ‘aşkınla gönül mecnûndur
Nice bir kahrın elinden kâmetim çün nûndur

Garkâb-ı bahr-ı derdin ola mı işbu vücûd
Batn-ı hût-ı imtihân içre hemân Zünnûn’dur

Tîğ-ı derd ile ciğer sad-pâre olmuşdur meded
Her ciğer-pârem hezârân katre sâfî hûndur

Ben ne Yûsuf ne Süleymân-ı zemânem fi’l-mesel
Belki Ya’kûb’am gözüm ağlar dilim mahzûndur

Hakkıyâ bâzâr-ı ‘aşkın sûdu gamdır her zamân
Kim bu sûdu itmediyse lâ-cerem mağbûndur