Niçesi ide cihân varlığına kimse sürûr
‘Âkıbet menzili çün yir ola me’vâsı kubûr

Her nice halkı kakıyup sokar isen bunda
Soka anda seni geh ef’î vü gâhî zenbûr

Nitekim sende yedin murg ile nâm etini
Seni dahi yiyiser yir haşerâtıyla mûr

Yapuben kılma ‘imâret küçülen menzilde
‘Âkıbet menzilin bunda ‘imâret ide gör

‘İbret al sen de geçenlere onat eyle nazar
Savurup niçeleri virdi yile bâd u gurûr

Virme bu köhne serânın zevk u şevkine gönül
Bin gam u gussa çeker kim kıla bir lahza huzûr

Bir vefâsıza nice dil vire idrâki olan
Kim vefâ itdiğine kıla cefâ itmeğe zôr

Sevinüp lutfuna cevrine sakın olma melûl
Geh cefâ gâhî vefâ ile ider çarh mürûr

Mev’iza sana geçen hâli yeter anlar isen
Key sakın olma Hayâlî bu cihânda mesrûr