Öyle ra’nâdır gülün serv-i hırâmânın senin
Kim gören bir kez olur elbette hayrânın senin
Kâkülün tek başına çizginmek ister hâtırım
Ey ben ü yüz ben kimi ser-geşte kurbânın senin
Ârızın devrinde cem’iyyetten olsun nâ-ümid
Olmayan âşüfte-i zülf-i perişânın senin
Çün aceb bir lâ’le gûyâlık ne mu’cizdir bu kim
Eyler izhâr-ı suhan lâ’l-i dür-efşânın senin
Çerh yayından atıldı kasdıma tîr-i ecel
Lîk andan tizrek deprendi müjgânın senin
Dâğ-i hicrânın odun benzetmek olmaz dûzaha
Olmasın kâfir esir-i dâğ-i hicrânın senin
Ey Fuzûlî öyle kim bîmâr-i derd-i aşksan
Yok durur ölmekten özge hiç dermânın senin

Fuzuli