Sad sadâ-yı âh ile geçdi zamânım âh âh
Gül yerine oldu hâristân mekânım âh âh

Çün değildir bülbüle âhir bu gülşen câvidân
Nev- bahâr gitdi vü geldi hazânım âh âh

Hey ne mümkin ‘âlem-i firkatde vuslat ‘âşıka
Hicr elinden kaldı âhir haste cânım âh âh

Sidre iken cilvegâhım tâir-i kudsî gibi
‘Âlem-i nâsût oldu âşiyânım âh âh

Dîde pür-eşk ü ciğer pür-hûn dil âteş misâl
Gör neler kıldı bana âhir cihânım âh âh

Ben ki İsmâîl Hakkı’yam bu mihnet-hânede
Tîğ-ı derdiyle n’ola akıtsa kânım âh âh