Te’âlallâh yâ Hannân ki zâtına zevâl olmaz
Yüce Sultân yâ Mennân nüzûle intikâl olmaz

Zehî Sultân-ı a’lâsın ‘inâyet ıssı Mevlâ’sın
Hem evlâlardan evlâsın ki künhüne hayâl olmaz

Zehî evvelsin ey Hâdî viresin cümle murâdı
Senindir kaygu vü şâdî ana bir gayri hâl olmaz

Ki sensin Vâhid ü Kahhâr bizi eyle sana sen yâr
Ne önün var ne sonun var ne sağ u ne şimâl olmaz

Sanî’ullah-ı a’lemsin rahîmullâh-ı erhamsin
Kerîmullâh-ı ekremsin kemâline misâl olmaz

Celâlin kibriyâsından eğer keşf eylesen envâr
Kamu ‘âlem ola fânî ki ceng ü cim ü dâl olmaz

Olursa vakt-ı ma’allah meğer ire Habîbullah
Pes andan gayrı ‘abdullâh melek cin perr ü bâl olmaz

Kelâmındır senin yâ Hû ki lâ ilâhe illâ Hû
Okur zâkirlerin Hû Hû çü senden infisâl olmaz

Buyurdun çün atî’ullah yaratdın her şeyi lillah
Diyeler tâ ki zikrullah yeğ andan min fi’âl olmaz

Eger insân eger hayvân her eşyâ emrine fermân
Ki senden gayrıdan ey cân kamu halka zevâl olmaz

Delîlim âyet-i Kur`ân ki sübhânellezî burhân
Ki lâ-ezmân ve lâ-imkân veyâhûd mülk ü mâl olmaz

Münezzehsin tasavvurdan ve fi’l-cümle bilinmekden
‘Akıllar mât u sergerdân bilinmek ihtimâl olmaz

Celîl ü zü’l-celâlsın hem Cemîl ü zü’l-cemâlsin hem
‘Azîm ü bî-misâlsin hem çü zâtına misâl olmaz

Seni söyler kamu diller uçan kuşlar esen yeller
Cemâlin bâğına güller müzeyyen ak u âl olmaz

Kime kim irdi bir zerre dîdârın zevkinin derdi
Dü ‘âlemde ana emsâl nebât u kand u bal olmaz

Kanı şol derd ile yanan kim oldur ‘aşk ile kanan
Visâlin gibi ey cânân ki bir dahi visâl olmaz

Kime kim ‘aşkın odundan kığılcım irdi bir zerre
Ne meyl-i bâkî ne fânî ne gussa hırka şâl olmaz

Hayâlin derdinin zevkin kime keşf eylesen bir kez
Ki devlet tâli’i böyle mübârek kutlu fâl olmaz

Açıla vahdetî güller şakıya mürg ü bülbüller
Niçe şerh eyleye diller kim anda kıyl u kâl olmaz

Şu kim ‘aşkın ile hayrân bulupdur kâmil-i imân
Yolunda kim ki virdi cân ana hadd ü suâl olmaz

Şu kim zikrini derd ile getirdi ‘aşk ile dile
Ana Şeytân ne kâr kıla pes ana mekr ü âl olmaz

Bilirsin kim hatâmız çok ‘inâyet eylegil ey Hakk
Çü sensin fâ’il-i mutlak ki hergiz gayrı hâl olmaz

Cân alup cân viren sensin getürüp gideren sensin
Bu devrânı süren sensin sana bahs-i cidâl olmaz

Çü sensin Hâdî-i burhân kerem kıl lutf ile ihsân
Ki senden gayrı yâ Deyyân ve lâ mennü zü’l-mâl olmaz

Egerçi karadır yüzüm velâkin doğrudur özüm
Sana yalvarmağa bir dem kanı tâkat mecâl olmaz

Eğer fazl-ı ‘inâyâtın olursa derdime dermân
Ne gam gussa bana gayrı işimde hiç melâl olmaz

Hudâvendâ Hudâvendâ hemân fazlın ola cânda
Kim zîrâ Ümmî Sinân’da havâss-ı hâssı hâl olmaz

Ümmi Sinan