Ussun vâr ise ey gâfil aldanmagıl zinhar mala
Şol nesneye ki sen koyup gidersin ol gerü kala

Sen zahmetini görüpdün derersin dünyâ malını
Anlar kılar anı harç idüp seni anmıya zehî bula

Seni unutur dostların oğlun kızın avratların
Evvel malın üleşeler hisâb idüp kıldan kıla

Kılmayalar sana vefâ bunlar bay ola sen gedâ
Senin içün virmeyeler bir pâre etmek yoksula

Bir demliğe ağlaşalar andan varup baylaşalar
Seni çukura gömüşüp tiz döneler güle güle

Ol kim gide uzak yola gerek azık alabile
Almaz ise yolda kala irmeye hergiz menzile

Virdi sana malı Çalab tâ gayra kılasın sebeb
Hayr eyle de kıl hak taleb virmeden ol malın yele

Bugün sevinirsin benim altunum akçem çok deyü
Anmaz mısın ol sonu kim muhtâc olasın bir pula

Ass itmeye malın senin hoş olmaya hâlin senin
Nesne irmeye elin senin ger sunmadınsa el ele

Ol mal didiğin mâr ola hakkâ ki gûrun dar ola
Hergiz meded bulmayasın çevre bakup sağa sola

Altun ise anda çorak ola sana andadır durak
Neyler taşım kıldın yarak anlar sana karşu gele

Mal sermaye olsa azık Hakk’a inanırsan bayık
Yap âhiret dünyâyı yık tâ irersin hoş menzile

Çün ola elinde dirhem güç yetdikçe kılgıl kerem
Öğüt budur ki ben direm devlet anın ögüt ala

İtme malını ola telef Hakk bire bin verir halef
Olgıl selef kılma ‘alef virme kamu zâyi’ ola

Diler isen ‘ayşı ebed tutgıl ne didiyse Ehad
Andan dile her dem meded tâ irişesin hâsıla

Böyle buyurdı Lem-Yezel bilin bunu kılın ‘amel
Terk eyleniz tûl-i emel uymanız her bir bâtıla

Yoksul isen sabr eylegil ger bay isen hayr eylegil
Her bir hâle şükr eylegil Hakk dönderir hâlden hâle

Dünyâ anın ahret anın ni’met anın mihnet anın
Tamu anın cennet anın devlet anın k’anı bula

Hakkâ bana ne mal gerek dileğim iyi hâl gerek
Ne kıyl gerek ne kâl gerek kendözünü bilen kula

Ben bir bî-cân ey ilâh yavlak çok eyledim günah
Yazıklarımdan âh âh ne şerh idem gelmez dile

Ey Şems dile Hakk’dan Hakk’ı biz fânîyiz oldur bâkî
Kamular anın müştâkı tâ hod ki ol kimin ola