Yer gök yaratılmadan Hak bir gevher eyledi,
Nazar kıldı gevhere sızdırdı dür eyledi.

Gevherden buğ çıkardı, buğundan gök yarattı,
Gökyüzünün bezeğin çok yıldızlar eyledi.

Gökyüzüne dön dedi, ay gün yürüsün dedi,
Suyu muallak kodu, üstüne yer eyledi.

Yer çalkandı durmadı, bir dem karar kılmadı,
Yüce yüce dağları Hak çöksüler eyledi

Azrail gökten indi, bir avuç toprak aldı,
Dört ferişte yoğurdu bir peygamber eyledi.

Çün can gövdeye girdi, aksırdı ayaklandı,
El götürüp o demde Hakk’a şükür eyledi.

Allah dedi Adem’e şükür erdin bu deme,
Bu dünyada ne duydun, dilin neyi söyledi?

Yok iken var eyledin, toprak iken can verdin,
Kudret diliyle andın, dilim söyler eyledi.

Bu söz Hakk’a hoş geldi, kulun aziz eyledi,
Ne geçtiyse gönlünden, verdi hazır eyledi.

Bu söz Yunus’a nerden, haber veresi candan,
Meğer o sultan lütfü, ona nazar eyledi.