Yine deryâ-yı ‘ummân cûşa geldi
Açup germiyyetin hurûşa geldi

Salındı her taraf mevci kenâra
Atup gevherlerin cünbûşa geldi

Eser kıldı bugün ‘aşk-ı ilâhî
Aşup deryâ-yı vahdet başa geldi

Açıldı hazîne-i dürr-i hakâyık
Benim ‘aklım bilim hep şaşa geldi

Ki gayret eyleyüp vardım ileri
Benim varmam ana temâşâ geldi

Ki bir câm sundu bana sırr-ı vahdet
Ne söyler bu dilim serhôşa geldi

Ki yokdur söylemekde hîç mecâlim
Yanup hep varlığım ataşa geldi

Ki gördüm tâkatim yokdur mecâlim
Oturdum gözlerim çün yaşa geldi

Sinân Ümmî görüp hayret makâmın
Özü göynüdü içi taşa geldi

Ümmi Sinan