Zâhida devrâna gel ki olasın aşk bülbülü
Böyle sebük-pây alınmaz râh-ı aşkın menzili
Nice şâhlar oldular bu meydânın kemter kulu
Geçtiler hubb-i sîvâdan terk edip kîş ü şâli
Kutb-ı aktâb-ı Hudâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-ı Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî
Âsîtânından yüzün dûr eyleyip olma gâfil
Pâdişâhlar pâyine kemter olmaz böyle bil
Ede gör dergehinde âb u rûyin selsebil
Menbâ‘-i kân-ı kerem feyz-i atâ lutf-i celîl
Kutb-ı aktâb-ı Hudâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-ı Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî
Ger dilersen olasın makbûl-i dergâh-ı Samed
Bendesi ol rûz u şeb eyle taleb-i câh meded
Mazhar-ı zât u sıfât-ı Hâlik-ı Ferd ü Samed
Gâyet ednâ bendegânın kadr ü kânı lâ-yuad
Kutb-ı aktâb-ı Hudâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-i Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî
Zerrece vasfı o zâtın doldurur yüzbin kitâb
Nâ-murâdı ber-murâd eyler o şâh-ı kâmyâb
Şüphesiz Hakk’ı bulur sıdk ile eden intisâb
Genc-i esrâr-ı hakîkat mürşid-i âlî-cenâb
Kutb-ı aktâb-ı Hudâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-i Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî
Cur‘a-i aşkın içen dil-i mürde bulur hayât
Erdirir maksûduna dilden gider havf-ı memât
Dâmenin tut rûz ü şeb dile tazarru‘-i necât
Bende-i kemter Hayder şânına söyledi na’t
Kutb-ı aktâb-ı Hudâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-ı Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî
Huzûr-ı izzete lâyık değil ancak fakîrâne
Teberrük söyledim bu ni‘met-i pîre min muhibbâne
Umarım der-i lutfundan inâyet ü merhamet ü şefkat
Ümmîdim kesmezem elbet olurum mazhar ihsâne
Kutb-ı aktâb-ı Hûdâ mazhar-ı sırr-ı Alî
Rehmümâ-yı râh-ı Hak Nûreddîn Şâh-ı Velî