Ben sevdiğim nigarı, n’idem o benden fariğ,
Ne verip hoş görünem, iki cihandan fâriğ.

Kimden kime varayım, ahvalim söylemeğe,
Sözüm kime diyeyim, sözden lisandan fariğ.

Cihanda kim girsin ki bu işin arasına,
Ya kim hükmedebile, sultanı handan fariğ.

Gerek müsülman olam, bin yıl ibadet kılam,
Gerekse kafir olam, küfrü îmandan fariğ.

Gerekse ehli millet farizasın bekleyem,
Gerekse şöhret kovam, şöhret ve dinden fariğ.

Gerekse ilmi dinde yüz bin kez minber vuram,
Gerekse şirk besleyem, şirk ve gümandan fariğ.

Nice ticaret ile kazanç gösterem ona,
Öyle zengindir ki o kârı ziyandan fariğ.

Nicesi kulluk ile sevebilem ben ona,
Niceler onu sever, cümle sevenden fariğ.

Onun gibi maşuğa kim gönül verdi ise,
Sayısız tertip gerek, o ondan bundan fariğ.

Yunus sen sever isen hakikat maşukayı,
Dervişlik ile kül ol kevni mekandan fariğ.