Esip sarınca rûhları dört bir yandan hazan,
Yalnızlık ayrı bir dert, ülfet ayrı bir çile.
Göçmeye hazırlık var, bilenlerde hafakan;
Vedâlaşma zamanı bundan böyle hepsiyle…

Dünya denen bu ise, tam ifritten bir azap,
Gönüllerde burkuntu, dimağlarda bir sancı.
Gayri hayat bir dert, onu duymaksa ızdırap,
Bilmem nasıl geçecek hiç dinmeyen bu acı..?

Yetiş ey Ebedî Dost, yetiş ki pek bunaldım!
Kılıcım kesmez oldu, terkeşimde tek ok var;
Aşılmaz bu tepeler Sen olmadan, inandım..
Ve inanç kuşağında yâr oldu bana ağyâr…

En tatlı hülyâlarla koşayım hep yolunda,
Anladım Sen’den gayri her şey aldatan serab!
Noktalansın bu hayat ölümün kollarında,
Değil mi ki Sen’i buldum; buldum Sen’i ey Râb!

Yaşayıp doydum artık, doyulmayan dünyadan,
İsterse hemen bitsin şu bitmeyen sonbahar;
Fırlasın bu son okum, fırlayıp çıksın yaydan,
Kanıma bedel olsun bakışı şehlâ şikâr…