Benim Memleketim dağlı taşlıdır
Kışları karlıdır yazı yaşlıdır
Yaylası yemyeşil duman başlıdır
Dört mevsim Rüzgar estirir Korgan’ım
Kıvrım kıvrım gider Korgan yolları
Nazlı gelin gibi akar Çayları
Rüzgar eser serin olur akşamı
Sakin bir uyku çektirir Korgan’ım
Bahtında yazılmış gurbetin yolu
Gelmez asla gurbetçilerin sonu
Tabutla dönüyor gidenin çoğu
Gözlerden yaşlar aktırır Korgan’ım
Baharda açar Papatya çiçeği
Bir başkadır çayırlarla Çileği
Ağır olur tarlaların emeği
Bazen İllallah dedirtir Korgan’ım
Bir ayrılık Türküsünü yakarım
Mazimde eski günleri ararım
Fırtına, Boran kopsa da baharım
Her hali yine Cennetir Korgan’ım
Soğuktur Absut dibinin suyu
Dünya değişse de değişmez huyu
Uzadıkça uzar Niksar’ın yolu
Sahillere göç ettirir Korgan’ım
Patates, Mısırla Kara Lahana
Rastlanmaz artık bağ bahçe yapana
Sehirlere doğru kaçan kaçana
Köyle dönüşü beklletir Korgan’ım
Fındık olur insanımın ümidi
Ne tatlıdır çayı ile pidesi
Don vurursa seyret gelen krizi
Tüm ümitleri söndürtür Korgan’ım
Nasırlıdır İnsanımın elleri
Ne tatlıdır ninelerin dilleri
Bükülüdür kadınların belleri
Alnından terler akıtır Korgan’ım
Cumartesi Pazar yeri kurulur
Ezan sesi her yerinden duyulur
Derde derman acısuyu bulunur
Sülüklere kan emdirir Korgan’ım
Bir tepe üstünde kurulmuş evler
Bacalarda kara dumanlar tüter
Kaderini İstanbul tayin eder
Konuşana gem vurdurur Korgan’ım
Bir ömre bedeldir suyu havası
Ordu’nun yemyeşil küçük kazası
Ağlar gurbete çıkanın anası
Ardından ağıt yaktırır Korgan’ım
Sıcaktır insanın dostluk yanları
Yaylası dolup taşıyor yazları
Boşanır haneler yine kışları
Kalana soba yaktırır Korgan’ım
Ne söylesek bitmez hasret ateşi
Her köşede açılmış bir çay evi
Dost Muhabbetiyle alıyor demi
Gelene sohbet etirir Korgan’ım
Çok kalmadı tanıdığım bildiğim
Pınarında soğuk suyun içtiğim
Toprağına hem babamı verdiğim
Bana da mezar ayırır Korgan’ım
Vatan ne dir diye soran olursa
İki damla gözüne yaş dolarsa
Kalbine ince bir sızı konarsa
Kurşun yemeden sızlatır Korgan’ım
Doğduğum köyün ismi saralıç
Eskilerden bildiklerim kalmamış
Baba dostlarımız bir bir yol almış
Hepsine rahmet okutur Korgan’ım
Bazen gider yaylara çıkarım
Dalgın dalgın tepelerden bakarım
Köyümde ki dostlarımı ararım
Bir çocukluk öyküsüdür Korgan’ım
Sülükgölü esnafından göçenler
Bize Edep, Ahlak, Şeref ekenler
Şimdi Mezarında otlar bitenler
İçimden ahlar çektirir Korgan’ım
Gidenlerden aldık talim terbiye
Bu gün kü varım onlardan hediye
Gelmiyor giden bir daha geriye
Anılar bizi ağlatır Korgan’ım
Ne anlatsam yetmez Korgan hakkında
Nice güzel günleri var aklımda
Adem’den de bir hatıra kalır da
Belki Fatiha okutur Korgan’ım