İnsanoğlu yeni doğan çocuklara bebek der, yaşlanınca ihtiyar. Çifte kurbanlarla doğan elden ele düşmeyen çok sevilen bu bebek horlanan sevilmeyen bebek olur. Karacaoğlan ne güzel dile getirmiş, dinleyelim=
Hakkın kandilinde gizli sır idim anamın beline indirdin beni
Ak mürekkep idim kızıl kan ettin türlü renklere de yandırdın beni
Anamın karnında ben neler gördüm yedi derya geçtim, ummana daldım
Dokuz aylık yoldan sefere geldim bir kapısız hana indirdin beni
****
Ben de bildim şu dünyaya geldiğim tuzlandım da çaputlara belendim
Bir zaman da beşiklerde eğlendim anamın sütüne kandırdın beni
Beş yaşında akıl geldi başıma on yaşında oldum gider işime
Varıp ta değince on beş yaşıma bir kara sevdaya yandırdın beni
****
On beş yaşadım da, yirmi yol oldu otuzunda çevre yanım göl oldu
Kırk yaşımda, hayrım, şerrim belloldu hayrımı, şerrimi bildirdin bana
Ellisinde yaşım yarısın geçti altmışında yolum yokuşa düştü
Yetmişinde biraz tebdilim şaştı mertebe mertebe de indirdin beni
****
Sekseninde beratçığım yazıldı doksanında kan damarım büzüldü
Yüz yaşında azalarım çözüldü bir mahzun sübyana dönderdi beni
En son bu dünyayı yakıp yandırdı ecel şarabın verdin kandırdı
Emreyledin Azrail’i gönderdi hiç de doğmamışa dönderdi beni