Hele ses ver kurban olduğum Hele ses ver
Hetim hetim donarken gecenin ayazında,
Nefesin buhar olup çıkarken son defa,
Çıkmamış bıyıklarından buz sarkarken yiğidim,
Elin mi önce dondu, yoksa ayakların mı ?
Yüreğin mi dondu , yoksa çıkmayan avazın mı ?
Kim düştü önce toprağa sen mi arkadaşın mı?

Doksan bin can düşerken bir bir yere
Yükselirken sessiz çığlıklar tekbirlerle birlikte.
Kim düştü önce aklına, anan mı..
Hele söyle kurban olduğum
Yoksa balan mı

Şimdi ne zaman aklıma düşsen;
Gözümden yüreğime gözyaşlarım buz tutar.
Ne zaman seni ansam
İçim yanar, dışım donar
İçim dışım çığ tutar

Sarıkamış yaramdır, borandır Sarıkamış
Sarıkamış ayazdır, destandır Sarıkamış
Sarıkamış evlattır tam doksan bin.
Evladı buz kesmiş,
Evladı toprak olmuş,
Tam doksan bin anadır Sarıkamış

Anadır Sarıkamış.
Yaradır Sarıkamış,
Borandır Sarıkamış,
Destandır Sarıkamış.