Bir his;
Nedamet…
İnsanlığın atası, ilk insan,
İlk peygamber Hz. Âdem babamızı ilk kez gözyaşıyla tanıştıran his…
Nedamet… Yani pişmanlık.
Pişmanlıktan sonra gelir tövbe.
Pişmanlığın kelimelere dökülmesidir.
Niyet etmektir, karar vermektir tövbe.
Bir yolculuktur insana has.
Bu yolculuğu en iyi bilen elbette Sahâbe efendilerimizdir.
Çünkü nazarlarıyla onları temizleyen,
Huzuruyla Allah’a yakınlaştıran yüce Nebî anlattı onlara tövbeyi
Ve tövbe eden kula, Allah’ın af ve merhametini.
Hadi biz de oturalım nurânî huzurda,
Bakın Cebrail aleyhisselâm’dan dinlediği bir kıssayı anlatıyor varlığın en güzeli:

Vaktiyle doksan dokuz kişiyi öldürmüş biri vardı, buyurdu Rasûlullah.
Bu zât, yeryüzünde en büyük âlimin kim olduğunu sordu.
Ona bir râhibi gösterdiler. Adam râhibin yanına gitti.
“Doksan dokuz kişi öldürdüm.
Benim tövbem kabul olur mu?” Diye sordu.
Râhip: “Hayır, kabul olmaz” deyince onu da öldürdü.
Böylece öldürdüğü kişilerin sayısı yüze tamamlandı.
Sonra yine yeryüzünde en büyük âlimin kim olduğunu araştırdı.
Ona bir âlimi daha tavsiye ettiler. Onun yanına da gitti:
Yüz kişiyi öldürdüğünü söyledi, tövbesinin kabul olup olmayacağını sordu.
Âlim: “Elbette kabul olur. İnsanla tövbe arasına kim girebilir ki!
Sen falan yere git. Orada Allah Teâlâ’ya ibadet eden insanlar bulacaksın.
Onlarla birlikte ol, Allah’a ibadet et.
Sakın onlardan ayrılıp memleketine dönme.
Zira senin memleketin günahkarlarla doludur” dedi.
Adam, denilen yere gitmek üzere yola çıktı.
Fakat ölüm onu yolun yarısında yakaladı.
Adamın ruhunu almaya hem rahmet melekleri indi,
Hem de azap melekleri.
Ruhu kimin alıp götüreceği konusunda karar veremediler
Rahmet melekleri:
“bu adam tövbe ederek ve kalbiyle Allah’a yönelerek yola çıktı, dediler.
Azap melekleri ise: “adam hayatında hiç iyilik yapmadı ki” dediler.
Bu sırada insan kılığına bürünmüş bir melek çıkageldi.
Melekler onu hakem tayin ettiler.
Melek: “Geldiği yerle gideceği yeri ölçün.
Hangisine daha yakınsa, adam o tarafa aittir” dedi.
Melekler iki mesâfeyi de ölçtüler.
Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gördüler.
Bunun üzerine onu rahmet melekleri alıp götürdü.

Nedamet…
Yani pişmanlık.
Pişmanlıktan sonra gelir tövbe.
Pişmanlığın kelimelere dökülmesidir.
Niyet etmektir, karar vermektir tövbe.
Menzile doğru yola çıkmaktır.
Varamasak da yakınlaştırır Allah Teâlâ
Tövbemizi kabul buyurur ve affeder biz kullarını.
Değil mi ki O her şeye kâdirdir!
O’nun her şeye gücü yeter!