Eya sen sanma kim senden bu güftarı dehan söyler
Veya terkip olan unsur veya lahm-i zeban söyler
Seni ol sana bildirmek muradın kasd idip Mevla
Anasırdan giyip bir olan yüzünden tercüman söyler

Yarattı cümle eşyayı özün pinhan idip anda
Göründü nice bizi yüzden veli kendi nihan söyler
Hayali zill yeter ibret görünen hiyme-i tende
Değildir nutk eden suret derununda duran söyler

Sular kim bilmedi nefsin areften almadı dersin
Değildir Hak’ka arifler özün bilmez yalan söyler
Sahihem rebihem hamerin için aşıklar ey Nakşi
Erer maşukuna anlar mekandan la-mekan söyler