hayali nur dolu bir çimen olan,
gönlü hakk sırrına tercüman olan,
misk ile yoğrulmuş püriman olan
bir sultan yaşardı sultantepe’de.

bütün varlığıyla kur’an meali,
bu ahlak içinde ehli-iyali,
çiçekten iffetli, gülden hayalı
bir sultan yaşardı sultantepe’de.

mübarek kuluydu rabbin cihanda;
yarı medine’de, yarı bu yanda!
abdestli kalemi hakkı beyanda
bir sultan yaşardı sultantepe’de.

arzular sultanı, bir gönül eri!
sevgisi sarmıştı bahr ile beri!
unutmuş dünyayı, çark-ı çemberi,
bir sultan yaşardı sultantepe’de.

köşkünün üstünde beyaz martılar
nurlu çehresinden hep şımardılar,
kedisi, köpeği hür yaşardılar…
bir sultan yaşardı sultantepe’de…

geldim huzuruna bir daha bugün,
günler nazarımda ejdarha bugün,
azaldı ümidim hem çarka bugün;
sultanım görünmez sultantepe’de.

cife-i dünyadan uzaklığıyla,
duygu temizliği, söz aklığıyla,
kavuşmuş rabbine yüz aklığıyla!
ruhu dolaşmada sultantepe’de.

bu bağ cümbüşlüydü o’nun aşkında,
güller renk yitirmiş şeyhin köşkünde,
dünya değişirmiş nasıl beş günde,
bir hüzün yaşıyor sultantepe’de.