İbret al azîzim gel bu devrândan
Sana hiç fayda yok seyr ü seyrândan
Gün olur göçersin dehr-i vîrândan
Ayırma gönlünü emr-i Kur`ân’dan

Dünyâda bâkî mi sanırsın insân
Âbâ u ecdâdın hâk ile yeksân
Zikr ile şükr ile dönmezse lisân
Ya îmân zayıfdır ya akıl noksan

Bak geldi geçiyor gençlik avânın
Hani ya nerede yârân ihvânın
Yakında senin de kalkar kervânın
Bu yolda kılavuz ancak îmânın

Rabbini bilmekdir en büyük irfân
Rabbini bulmakdır irfâna burhân
Tecellî etmezse rahmet-i Rahmân
Âkıbet mutlakâ hicrân u hüsrân

Emrini nehyini beyân eyledi
Sevdiği kulları ayân eyledi
Bây ile gedâyı seyyân eyledi
Kadrini bilmeyen zıyân eyledi

O ihsân eyledi sen ısyân ettin
O âsân eyledi sen nisyân ettin
O îzân eyledi hezeyân ettin
Ömrünü gafletle girîzân ettin

Arkadaş bu dünyâ yalandır yalan
Ölümden ders alır akıllı olan
Malını mülkünü ederler talan
Kalırsın ortada girye vü nâlân

Kazanla teneşir ederler i’lân
Evinden yükselir nâle vü efgân
Toplanır kapına emsâl ü akrân
Olursun âhiret yoluna revân

Tabutun içinde nihân ü pinhân
Bir namaz vaktince olursun mihmân
Karşında saf tutar ahbâb ü yârân
Musallâ taşında olur imtihân

Kabir var hufre-i nâr-ı nîrândır
Kabir var ravza-i bâğ-ı cinândır
Kabir var mü’mine dârü’l emândır
Kabir var münkire zâr ü zindândır

Koyarlar mezara seni perîşân
Başına dikerler bir küçük nişân
Kalbini Kur`ân’la etmişsen rahşân
Kabrini melekler eyler dırahşân

Ey Aşkî hayır yok fânî cihândan
Gelenler gidiyor bir bir bu handan
Îmânla Kur’ân’a bağlan ki candan
Dâreynde olasın şâdân ü handân