Ah Kerbela…
Yıl hüzün yılı,ayrılıklar vakti
Efendisine hazırlanıyordu…
Sevgilisine kavuşmak için imam Hüseyin hazırlık yapıyordu
Gitme diyorlardı;
ama o kavuşacağı yüce dostu çok özlemişti
Aylardan muharremdi yer kerbela
Kerbela toprağı kanlara doymaz
Hüseynimin ahına canlar dayanmaz
Annemin feryadı cihana sığmaz
Ağladı melekler İmam Hüseyin
Canım sana kurban olsun Hüseyin
Ya Hüseyin

Eyvah koptu başlar
Evyah gözde yaşlar
Eyvah ümmet ağlar
Can Hüseyne vah

İmam Hüseyin kerbelaya gelince etrafa baktı
Kerbela zulmeti kalpleri yaktı
Toplandı cinler toplandı bütün cinler ahuzar etti
Sana yardım edelim Ya Hüseyin diyorlardı
Arkasından melekler ağlıyordu
Su… su… Hüseyin..
Bu canımız sana varlığım sana kurban olsun Hüseyin
Ya Hüseyin can Hüseyin
İmam Hüseyin Rasulullaha babam diyordu
Seni çok seviyorum ey babacığım
Bu insanlar kimki üzdüler beni diyordu
Kardeşi Zeyneb bu zulme feryad figan ediyordu
Gökte melekler ağlıyordu
Can Hüseyin
Bu canım sana kurban olsun
Ya seyyidi Hüseyin
Ya kalbi Hüseyin
Ya ebi Hüseyin…

Eyvah koptu başlar
Evyah gözde yaşlar
Eyvah ümmet ağlar
Can Hüseyne vah

İmam Hüseyin vurulunca ah babam dedi
Yüreğine hançer darbesi yedi
Sonra Rasulullah duydu ehli beyt duydu ashabı kiram duydu
Hepsi feryad hepsi figan ediyordu
Rasulullah diyordu;
vah Hüseyinime vah Hüseyinime
Sana nasıl kıydılar
Sana nasıl vurdular
Senin ellerini nasıl kestiler
Ümmet ağlıyor kainat ağlıyor
Yürekler İmam Hüseyne dayanmıyor
Varımız yoğumuz bütün sevdalarımız
Akacak ve akmış bütün gözyaşlarımız senin için aksın
Bundan sonra benim için suyun adı Hüseyin oldu
Her su içişimse sana sesleneceğim
Lebbeyk Ya Hüseyin
Lebbeyk Ya İmam ya Hüseyin

Eyvah koptu başlar
Evyah gözde yaşlar
Eyvah ümmet ağlar
Can Hüseyne vah