Seher vaktinde güller açılıp bülbül figân eyler
Bu hâli anlara bâd-ı sabâ-yı câvidân eyler

Gözün görmez velî yoksa o vech-i bî-nihânın kim
O mahbûbun cemâlin kangı şeydir ki nihân eyler

Gönül mihrâbıdır ebrûları yârın sücûd et kim
Bu secde âşıkânın yerlerin hep lâ-mekân eyler

Teveccüh eyleyip ihlâs ile yâra mukârin ol
Teveccühsüz olan dil kanda yâra iktirân eyler

Cefâ vü cevrine yârın tahammül eyleyip râm ol
Ola kim kahr u lutfun perdesiyle imtihân eyler

Fenâ ol ey gönül fânîliğin ahvâlin öğren kim
Fenâ olanların cânı bekâyı âşiyân eyler

Hulûsî dildeki esrârını elden nihân tut kim
Seni sevdâsı yârın sonra halka dâsitân eyler