Afyon’un zindanları, kanatır vicdân’ları,
Doldurdular içeri o masum insanları,
Her taraf bir harabe, kırık-dökük camları,
Nefsin müdafaa etmez Nur’un Kahramanları,

İman Hakikâtleri, varlıklarına dolmuş,
Hepsi birer Avukat, Nurlu bir Kâtip olmuş.
Edîbane müdafaalar, yapmışlar yalın kılıç,
Korkmamışlar istikbâlden, dönmemişler yoldan hiç.

Kükremişler aslan gibi, zindanlar dile gelmiş,
Hepsi birer nur olmuş, omuz-omuza vermiş,
Biliyorlar kendince, hepsi de bir değermiş,
Değere değer katmış, Nurun Kahramanları.

Ağır cezalık bir suç, nedir ki işlemişler,
Hepsi de; vatan, iman, bir de, Kur’an demişler,
Bir de o menhus ruhun, niyyâtını bilmişler,
Bu uğurda, bin can olsa; feda olsun demişler.

Kur’an’ın bir tefsiri bu zamanda bu Nur’lar,
İmandan mahrum nesil, Nurlarla kurtulurlar,
Sonra da hepsi nâfi’, birer uzuv olurlar,
Hükmetmeden bir bakın tetkik edin Hâkim bey.

Üstadımız bir Âlim, bakın Nur’lar ortada,
Vatan için, millet için, yüreği sızlamada,
Ne cehennem korkusu, ne de cennet sevdası,
Sadece iman, Kur’an, dünyada tek davası.

Beddua da etmedi, zindana koyanlara,
Dua kıldı millete, bu masum insanlara,
Nurlar ile kurtarırsa bunlar da imanını,
Helâl ettim hakkımı, çalınan zamanımı.

Soğuk, kara bir zindan, hasta, yorgun bir insan,
Bu hali revaya da, razımıdır ki; vicdan,
Bu soğukta donar, deveran bile etmez kan,
Katı olan kalpler bile; dayanamaz, Hâkim bey.

Mevhûm bir suç ile, suçladınız yıllarca,
Koydunuz zindanlara maznûn kaldık aylarca.
Medrese-i Yusufiye oldu bize zindanlar,
Bu sayede Nur’ları, duydu bütün insanlar.
Hile, dalkavukluk, yalan, müdafaalarda yoktur,
Kardeşler arasında, uhuvvet, muhabbet, çoktur.
İdam plânlarıyla girilen bu zindanda,
Cümle Nur Şakirtlerde korkudan eser yoktur.
Beraetle çıktılar, koştular o tesirle,
Kalemlerle yazdılar, çoğalttılar teksirle,
Biliyordu insanlar kurtulur bu iksirle.
İkram-i İlâhidir Üstadıma bu Nur’lar.
Şimdi dua onlara kabirleri nur dolsun,
Minnettarız hepimiz Allah’ım razı olsun.