Seni yazmak istedim. Aslında seni yazmaktan daha ziyade içimdeki seni açıklamak istedim. Sen kendime hükmedemeyişimsin ve sen Allahın hükmettiği kalbimdesin. Seni kalbime koyan o rahmansa kirletmeden, incitmeden sevmek gerek seni. O yüzdendir ki harama bulaştıracak değilim içimdeki seni. Her halükarda imtihanımsın. Bu aşikar beni. Önemli olan bu imtihandan nasıl çıktığımız değil. Aşk diyorum tıpkı bir bıçak gibi , ne olduğu hangi yönde kullandığında gizli. Harama bulaştırıp dünyanı da , ahiretini de mahvedebilir. Helalle gidip te dünyanda cenneti , cennetinde dünyan olabilir. Evliliği bir tamamlanmak olarak görüyorum ve ben eksikliğimi seni gördüğümde fark ettim. Kısacası derdim sana kavuşmaktan daha ziyade, sen-ben kavramlarından çıkmak. Biz olmak. Biz kelimesine de anlam yükleyen sensin. O yüzden manam sen ol istiyorum. Bazen evli olduğumuzu hayal ediyorum. Sonra hakkına giriyorum diye pişman oluyorum. Hayalimin edep perdesi yırtılsın istemem. Helalim ol istiyorum. Kadın olmak meşakkatli iştir, hissederim. “Ben herkesten farklıyım” demekten haya ederim. Mutsuzluk kadar mutluluk da bir imtihandır bilirim. Sonra mutsuzluk, şükürsüzlük alâmetidir derim. Yokluğunun imtihanını düşününce ürperirim. Kalbimden başka hiçbir sermayem olmadan gelicem kapına. Dedim ya , derdim yalnızlık değil aslında. Mana da , anlam da, biz olmakta ve bizi biz yapacak olan o rahmansa, ve gökte nikâhımız kıyılmışsa: haram bulaşmak , sevgili olmak sana düşmanlıktan başka nolur acaba? Şimdilerde daha iyi anlıyorum, Yusuf’u da Züleyha’yı da, aradıklarının birbirlerinin olmadıklarının. Aslında sanatın arkasındaki sanatçıyı. Ve biliyor musun gözlerimle hiç göremedim, hep kalbimden seyrediyorum seni. Şimdi vereceğin cevap, kaderimin ötesinde olacak değildir. Sen benim değişmeyecek yazımsın, belki varlığınla belki yokluğunla. O yüzden diyorum ki yokluğun bu kadar manaysa, varlığın aşkın tefsiri olmaz mı acaba? Kusuruma bakma çok soru sordum ama bil ki okyanustan sadece bir kaşık su. Sakın yanlış anlama, okyanustan kastım da sensin, içimdeki sana senden bir zerre gösterdim. Şimdi kaderin tecellisini beklemek düşer bana ama varlığınla ama yokluğunla. Fakat artık bilirim, kalbimin en münteha yerinde o bir kaşıkta ki mana….