Son sözü sen söyle kızıl karanfil,gökler sonrasına soru sorulmaz,sura üflemeden daha İsrafil,Fizan’dan beni arayıp bulur kurşun.Gecenin ipinde peri masalı dudağımda küçük bir ışık,yüreğimi bir mangala koymalı, kutuplar yanıyor buzlar sımsıcak,yeşil döküyor mavi gökyüzü,anlamın soluğu durdu duracak, Tur dağı oturmuş yıkar buzu.Hey insan desem insan, deprem bir başka adın senin,bu ağır yüke ne hafif bakıyorsun,tut ki kuş değil dağ uçuyor aha denizde aha avuçlarımda susuyor gök gürültüsü, şimşekler çakıl taşı yollarımda,okyanuslar bir avuç,gökler bir adım,ben aşkla aşarım bu sağanağı, toprakta yalınayak ayaklarım,okşarım çiçeklere uzanan parmağı.İnsanı ben aşkla ve toprakla.