Vardım ki yurdundan ayak göçürmüş
Yavru gitmiş ıssız kalmış otağı
Camlar şikest olmuş meyler dökülmüş aman aman aman ey
Sakiler meclisten çekmiş ayağı

Muskam saframdır benim acılar konuklarım alnında rüzgarlar damıtan bir deli çocuğum ben,hançerler arar beni,bir de gül demetleri. Bir dağ çocuğunun şehre düştüğü gündür, sessizlik çöller kadar ve barınaksız acılar.Dağların oyuğundan fırlamış Çoruh nehri,ben onun kadar asi ve onun kadar deli, rüyamda yakar beni bir okyanus özlemi,sanırım ki her sabah Çoruh bende dinlenir.Gizemli sofralara çağırır şehir beni,üstüste yanyana rakamlar tutar ellerimi,ben bir deli çocuğum,ben bilemem ve öğrenemem inceden zar tutmayı.Söğüt dalları gürgen ağaçlar,ben şehit Osman dağından koparılan bir sayha,ceplerimde şair Zihni’den mısralar.