Bal gözlü kaçak zamanlar,tutar ellerimi titrek düşlerde.Bekçi düdükleri bir de ceylanlar,göz kırparlar bana kentlerde. Atlılar koşar kirpiklerimde düşer kanaviçeler nice örnekler,maviden yeşile geçen ahenklerde türküme ses verince bilekler.Anadolu’da bir dağ ya da sabır sınavında gözleri gerilmiş hesapları suya salmış bir sevda daha gün uyurken aklına gelincik düşen mevsim ısınır isminle yanar bedenim.Çatlar da anlayamaz kelepçeler dilimden.Toprak kavrulur başaklar su deyince nehirler sızdırırım iliklerimden.Ekvatorun kulağına eğildim çölleri söyledim kadife dedim bir Taif günüydü gökler ağladı bileklerim gördü bildi gözlerim.Koşun tenekeler ve gökte insanlar kuşlar kanatlarını koparıyorlar yer kızarıp yarılıyor utancından havada sürünen minyatür adamlardan.Şiir üşüyor yüzünde kentin,şah damarına dayanıyor sevdanın ritim tutmamış acıları,yalnızlık kadar sessiz haykırmada,suskun deniz sırtımda bıçaklarım.Gözlerin ağrıyor kireçlenmiş kollarını kaldırıp indiren ölü okyanus,saçlarını yoruyor gözleri büyüyor ateş katıyor suya içinde Nebi taşıyan Yunus.Çiçekler tanklara baş kaldırıyorsa çocukların gözleri bir çınar yüreğimde,sağır duvarlar ecel terleri döksün,karanlığın nabzı eriyor her yerimde.