Âlim-i mutlaktır Allah ilimi burhan eyledi
Âşık ederek kendine aşkını ihsân eyledi

Beni mânâyla besleyip can kulağıma sesleyip
Tatlı canımı isteyip gönlüme ferman eyledi

Hasta idim nefse meftun etmiş idi nefs beni dün
Olmuş idim dertle mekzum derdime derman eyledi

Aşkın yoluna düşürdü halkı başıma üşürdü
Belây sel gibi taşırdı küfrümü îmân eyledi

Ne yaka kaldı ne de yen yırtılarak çâk oldu ten
Zerre kadar kalmadı ben aşk varlığ talan eyledi

Âşık olunca ben O’na taktı yeleği eğnime
Çaldı ilmeği boynuma yoluna kurban eyledi

Dînîm îmânım aşk oldu bütün vârımı aşk aldı
Aşkı bilmeyen gabîler münkir dey bühtân eyledi

Aşk hal içinde bir hâldir münkirler der aşk vebâldir
Onlar elif değil dal’dır nefs mânâdan men eyledi

Varlığım O’na karıştı ten değil rûhum ulaştı
Kalmayınca varlık bende cihâna sultan eyledi

Sanırdım Hakk’tan ayrıyam o ayrıdır ben gayrıyam
Zannetmeyin ki deliyem dost beni hayran eyledi

Bildim O’nun ef’al sıfat gördüm bütün vücutta zât
Dolu onunla kâinat âlemi nurdan eyledi

Bir nefesten Âdem’e can nefhetti ruhundan hûban
Koyarak gönlüme Kur’ân Hakk canlı Kur’ân eyledi

Bak dedim bir acayip söz insandaki mânâ’yı çöz
Kabuk değil aslolan öz canda cevelân eyledi

Gönlümü aldı götürdü sevgiyi koydu getirdi
Nefsin işini bitirdi kendine vildân eyledi

Yunûsî gördüm nice hal yokluk ile buldum ikbâl
Eyleyince Hakk’a îsal ruh Hakk’la seyrân eyledi