Bakup cemâl-i yâre çağırırım dost dost
Dil oldu pâre pâre çağırırım dost dost
Aşkınla dolmuşam zühdümü yanılmışam
Mest-i müdâm olmuşam çağırırım dost dost
Mescid-ü meyhânede hânede vîrânede
Kâ’bede puthânede çağırırım dost dost
Sular gibi çağ-u çağ dolaşırım dağ-u dağ
Hayran bana sayr-u sağ çağırırım dost dost
Geldim cihâna garib, oldum güle andelib
Her dem ciğerim tâlib çağırırım dost dost
Dünya gamından geçüp yokluğa kanat açup
Aşk ile dâim uçup çağırırım dost dost
Aradığım candadır canda ve hem tendedir
Bilür iken bendedir çağırırım dost dost
Gâh düşerim mutlaka gâh asl geh mülhika
Bakup kamûdan Hakk’a çağırırım dost dost
Dolanmaz ol hâl-u hat minel-ezel tâ ebed
Onulmaz asla bu derd çağırırım dost dost
Hep görünen dost yüzü andan ayırmam gözü
Gitmez dilimden sözü çağırırım dost dost
Deryâ olunca nefes pârelenince kafes
Tâ kesilince bu ses çağırırım dost dost
Gökler gibi dönerim gün gibi dolanırım
Devr ile eğlenirim çağırırım dost dost
Ne yerdeyim, ne gökte, ne mürdeyim, ne zinde
Her yerde her zamanda çağırırım dost dost
Geldim o dost ilinden koka koka gülünden
Niyâzî’nin dilinden çağırırım dost dost