Ey emîr-i meyhâne gözler seni mestâne
Peymâne-i himmetle gelsen n’ola meydâne

Sâkîlere emreyle sâfî dolu câm versün
Bir zevk ile doldursun vecde gele peymâne

Bî-câm dağılur sâkî gül rengi şerâb var mı
Hak aşkına bir bâde ister dil-i dîvâne

Sâkî-i mey-i vahdet senden saçılur rahmet
Bir katre düşe dilde gencîne-i irfâne

Cânân cemâlin cânâ mir’ât-ı hüdâ eyler
Kim baksa olur ma’dûm âyîne-i Rahmân’e

Var kûy-i tecellâda gör tûr-i hidâyâtı

Şem’a-i Muhammed’de rûhlar ola pervâne

Va’llâhi gönül LUTFÎ Kâʻbe-i hakîkatdir
Sûzişli niyâz eyle te’sîr ede cânâne