O göz ki seni gördü, o niye nazar etsin?
Şu can ki seni duydu, tende ne karar etsin?

Aşkına düşen aşık, derdine yanar her dem,
Vaslındır ona derman, hekim ne tımar etsin?

Aşkın ezeli şahım, yoklukta komuş varı,
Bu remzi duyan aşık, yokluğu şikar etsin.

Sen bir gani sultansın, hadsiz ve tükenmezsin,
Vasfın kaleme sığmaz, dil nice şümar etsin.

Bu çeşniyi tadana, bu gevheri yutana.
Derdine düşen cana, hekim ne tımar etsin.

Gerçek şaha kul olan, gönlünü sana veren,
Seni kendinde bulan, nereye sefer etsin.

Bu sırrı duyan hani, arif ise çok canı,
Açıldı gevher kanı, alana haber etsin.

Bu yolda sağlam durduk, nefsin boynunu vurduk,
Sen şaha gönül verdik düşman ne zafer etsin.

Şimdi Yunus çok kalmış, Hazrette yüzü kara,
Bir nesnesi yok müflis, neyiyle ile pazar etsin?

N’etsin bu Yunus n’etsin bu yola nice gitsin,
Gönlünü sana verip gözlerin humar etsin.