Sâlik olanlar dinlesin söyleyim ne etmek gerek
Câhil olan insanları terk ederek gitmek gerek

Bu imiş tarîkte usûl kendine hoş bir refik bul
Tehlikelerle doldu yol yola dostla çıkmak gerek

Tuta Şeyh’inin elinden ayrılmaya hiç yolundan
Vazgeçe bildiklerinden bildiğin unutmak gerek

Şeyh’in haklığ bilinmeli Şeyh öl derse ölünmeli
Kızarsa üzülmemeli tabuları yıkmak gerek

Cân-ı gönülden severek ne derse tamam diyerek
Önünde boyun eğerek her bir sözün tutmak gerek

Şeyhin sana emir etse o da ağırına gitse
Nefs diklenip isyan etse teslim ile yıkmak gerek

Bil Şeyh’ini canlı Kur’ân on çün besle hüsn ile zann
Sen ölüsün oysa zîcan bu göz ile bakmak gerek

Şeyh’ini terk etmemeli kovsa bile gitmemeli
Her bir şeye sabretmeli sabrı cemil etmek gerek

Her hâline özenmeli güzel huyla bezenmeli
Peşi sıra gezinmeli hallerini sevmek gerek

Hiçbir hâli olmaz ki boş Şeyh’in lokması olur hoş
Gönlünden lokmayı alıp Hakk aşkını tatmak gerek

Sevgisini berk eyleyip aklı fikri terkeleyip
Şeyh’in düşünüp ağlayıp kendini unutmak gerek

Şeyh’inden himmeti alıp gönlünde ummâna dalıp
Zâhire elvedâ deyip canda sefer etmek gerek

Aşk bâdesin içerek fenâfişşeyhi geçerek
Gönül kuşun uçurarak canı Hakk’a katmak gerek

Yunûsî Şeyh’in görende al iç diyerek verende
Şeyh’in elinden zehiri şeker diye yutmak gerek