Ummân-ı merhamet mâh-i Ramazân
Gark-ı usât oldu rahmet-i Rahmân

Kerîm’dir bir Allah Nusret Efendi

Arşdan muazzamdır kerem-i Mennân

Bu mâhda abdine ihsân-ı Mevlâ

Nazar-ı merhamet eder Teâlâ
Sâat-i iftarda nûr-i tecellâ

Dembedem dökülür emtâr-ı ihsân

Mevlâ mesrûr eder sâim olanı

Mağfür eder mutlak kāim olanı
Râh-ı rızâsında dâim olanı
Gönülde fürûzân şem’a-i îmân

Taksîm olur bu mâh kerem-i Kerîm

İkrâm eder elbet ihsân-ı Kadîm

Derdlere dermânı eder O Hakîm

Kerem-i Kerîm’den bu derde dermân

Cenâb-ı zü’l-Kerem eder ihsânı

Dergâh-ı İlâhî gözler derbânı

Fethede tâlibe o Kerem-kânı
İkrâm ede bizzat hazret-i Deyyân

Dergâh-ı Mevlâ’ya olan dildâde

Derûn-i gönülden olsa sevdâde

Merhamet-i Rahmân gelür imdâde

LUTFÎ bu dergâhın kuludur kurbân