Verme kimseye fırsat
Çelme takıp yıkarlar
Çıkartıp dillerini
Yılan gibi sokarlar

Fırsatını gözlerler
Arı gibi bizlerler
Casus olup izlerler
Türlü lakap takarlar

Şerîat hakîkat ne
Birdir hepsi bilene
Şerîatten dem vurup
Hakîkatten saparlar

Lokma büyük yutamaz
Verme sırrı tutamaz
Girse menfaat araya
Dakikada satarlar

Hakk yolunda oturup
Şeytân’a yoldaş olup
Aşığa tuzak kurup
Hep bâtılı tutarlar

Şeytân kalbe girince
Fitne fesat verince
Şeytân’la bir olunca
Kem gözlerle bakarlar

Şeytân’dır insan sanma
Tatlı diline kanma
Avlar dalına konma
Kafeslere tıkarlar

Ehl-i irfân sevmezler
Dâhî değer vermezler
Yollarına girmezler
Taşı fitne atarlar

Görürsen bunlardan kaç
Dilde îmân kalpte haç
Çekinmezler bile hiç
Kurşun dahi sıkarlar

Çözemedim bu işi
Şeytân gibi gidişi
İstikâmet diyerek
Hakk yolundan saparlar

Hakk yolunda durarak
Dâhî yüze gülerek
Hoş selâm da vererek
Gönülleri yıkarlar

Ahi eğri yürüme
Ayağını sürüme
Sakın ha tökezleme
Üzerine çökerler

Biz böyle din görmedik
Fitneye yer vermedik
Nefsimizi sevmedik
Şeytân başı çekerler

Birkaç günlük dünyâda
Düşmanlıktan ne fayda
Olsalar da sefâda
Mezara dek giderler

Sırrı Kur’ân bilmeyip
Hikmetleri görmeyip
Âşıkları sevmeyip
Aşk-ı Hakk’ı satarlar

Eyâ Yunûsî boş ver
Eden birkaç gün eder
Kötülük edenleri
Cehenneme atarlar

Dost yatar düşman yatmaz
Molla Kâsımlar bitmez
Yunûsî yanlış yazma
Şiirini yakarlar