Zenginin işi para
Mânâ’ya değer vermez
Allah rızası için
Desen el cebe varmaz

Ticâretten olur hoş
Kâr var desen varır koş
Para için verir baş
İnfâk etmeyi sevmez

Koymaz mânâ’yı dile
Verse de riyâ ile
Çağırma gelmez yola
Ehli mânâ’yı sevmez

Boş boşa kılar namaz
Kılar lâkin bî namaz
Baş secdede kalp varmaz
Baş ihlâsla eğilmez

İnsanlığı yitirmiş
Kibir almış götürmüş
Şeytân işi bitirmiş
Mânâ kokusun almaz

Bakmıyor Hakk’a dönüp
Olmuştur putu kanib
Mahşer gününde nahib
Gözünün yaşı dinmez

Yalan yanlış sözleri
Perdelenmiş gözleri
Kandırsa da bizleri
Allah’ı kandıramaz

Nefis almış yürümüş
Kalbin kasvet bürümüş
Amelleri çürümüş
Nefsini öldüremez

Sürünür libâs’a mis
Beden tayyip ruh necis
Desen bu Hakk, edip ris
Gönlüne irfan dolmaz

Dedi Hakk dünyâ fânî
Terk et hırsı ol kâni
Ölüm geliben ânî
Mâzereti dinlemez

Sorar isen Hakk’a yol
Yunûsî sen miskin ol
Miskin olan kulların
Gönlünde kibir olmaz