Ben humâr-ı câm-ı aşkım bezmi vahdet hâne den
Almışım mey neş’esin lâl’i leb-i peymâneden

Perr u bâlün yaktı şem’i visâle şöyle kim
Kendi kendin ba’d-ez-in fark eylemez pervâneden

Harman-ı sâmânımı yandırdı hicr-i tâb’ı aşk
Gayri pâkim kalmadı âlemde ya pervâ neden

Kondu şahbâz-ı muhabbet âşiyân-ı sîneme
Murği nefsim oldu perrende hevâ-yı lâneden

Kâmiyâ dil hânesin ettim nedâmetle imâr
Genc-i istifnâ de geçtim âlem-i virâne den