Cân u dilden sevmişem ben ey şeh-i hubân seni
Ârzûlar âşüfte gönlüm her zamân her ân seni

Mâsivâdan nefret edüben sana geldim bugün
Çünki buldum sâhib-i cûd-u atâ sultân seni

Kapuna geldim elim boş suçum ise bî-hisâb
Söylediler bana çok eyler deyü ihsân seni

Cümle halk içre benim gibi güneh-kâr bende yok
Kesmezem lâkin ümîdi bilürem Rahmân seni

Ehl-i dünyâ ehl-i ukbâ oldular senden cüdâ
Sevdiler cânu gönülden zümre-i merdân seni

Lutf idüb ver aşkını bana olam mest-i müdam
İsterem fazlınla senden ey cevâd Yezdân seni

Muntazırdur gice gündüz sana Kuddûsî garîb
Eyle teşrîf dil evini itsün ol mihmân seni