Şâh-ı hûbânım efendim dil-figârım kandesin
Gonca-i gül nev-demîde nev-bahârım kandesin

Mâh-rûyun görmeyelden tende hâlim kalmadı
Hâlime rahm eyleyen çeşm-i humârım kandesin

Ağlamakdan gecelerde gözlerim oldu zaîf
Lutf u ihsânı çok olan şâhıvârım kandesin

Nâr-ı hasretden kebâb oldu ciğer lutf et şahım
Âlemi mest eyleyen bakışlı yârim kandesin

Rû-nümâ ol Ğulâmî’ye yeter pinhânlığın
Künc-i dilde mihri dâim ber-karârım kandesin