Dadaşım ben kartal bakışlı,
Nene Hatun’dur soyum.
Mağrursa bugün Erzurum,
Huzur içindeyse Aziziye,
Benim eserim.
Allah’a dayanır her işin başı,
“Önce vatanım!” derim.
Antepliyim ağam,
Şahin derler adıma.
Mirastır bana yüreğimdeki kurşun,
Mavzer mavzer duruşumla
Er oğlu erim.
Toprağından alırım ekmeği aşı,
“Önce vatanım!” derim.
Maraşlıyım ben ede’m,
Dağı deler bakışım.
Dedemdir Sütçü İmam.
Acıyı bal eyleyen
Menziledir seferim.
Yüreğimle beslerim kurdu kuşu,
“Önce vatanım!” derim.
Gakkoşum ben Elazığ’dan,
Çayda Çıra’ya sinmiştir
Asaletim.
Efkâr efkâr üstüne söylenen
Türkülerle beraberim.
İnletirim dağı taşı,
“Önce vatanım!” derim.
Yozgatlıyım ben gardaş,
Yiğidin harman olduğu yerden…
Çatlasa da ayazdan ellerim,
Olmasa da başımı sokacak
Bir göz yerim;
Bırakırım telaşı,
“Önce vatanım!” derim.
Trabzonluyum uşağım,
Engin denizlerce hür,
Ormanlar gibi gümrahım.
Kuş uçmaz kervan geçmez yerlere damlar
Alın terim.
Doğar üstüme hürriyet güneşi,
“Önce vatanım!” derim.
Aydınlıyım ben efem,
Bir adım zeybek.
Kılıç kalkandır kanımı kaynatan
Nereyi dilerse kır atım,
Oraya giderim.
Keserim dünyayla alış verişi,
“Önce vatanım!” derim.
Ankaralıyım oğul,
Seymenim ben.
Şahdamarındayım yurdun.
Şehitlere borcumu
Canımla öderim.
Aşkımdan tutuşur istiklal ateşi,
“Önce vatanım!” derim.
İstanbulluyum efendim,
Payitahtında yaşarım âlemin.
Benimdir ilelebet,
Resul’ümün övdüğü
Şaheserim.
Şahlanır içimde Fatih’in bir eşi,
“Önce vatanım!” derim.