Bizans topraklarında Müslümanlar esir düşmüştü
Mücadele devam ediyordu esirler arasında Abdullah bin Huzafe radıyallahu anh vardı
Getirin dediler şu Müslüman denilen şahısları
Hepsi zindanlardan çıkartılıp Bizans imparatorunun huzuruna getirildiler
Onlara baktıkça şaşırıyordu bunlar mı dedi bizim ordularımızı yok eden şu cılız adamlar mı dedi inanamamıştı iman öyle bir kalplerinde nüfusu etmişti ki bir bir şehid edilecekti onlar evet açtılar
Susuzdular esir düşmüşlerdi İstanbul uğuruna ve içlerindeki Abdullah Bin Huzafe öncülük edecektir
İmparator onun değerli bir insan olduğunu çok iyi biliyordu
Önce onunla konuşacak getirin dedi
Kimsin?
Ben Abdullah Bin Huzafe’yim dedi
Ama onun karşısında boynu bükük değildi mahzun değildi aksine mutlu bir adamdı
Zalimin karşısında başı dimdikti Hz Abdullah’ın çünkü dava adamıydı o
Evet dava adamıydı dertli bir adam vardı onun karşısında imparator onun o derdinin o davasının karşısında küçüldükçe küçülüvermişti
Hz Abdullah bir esir gibi konuşmuyordu onunla
Ne istiyorsun dedi.
Ey Abdullah senin hakkında biraz bilgi topladım dedi, sen değerli bir adamsın istersen şu İslam dinini bırakıver sana kızımla evlenme şerefini de vereyim sana saray vereyim sen gel orduların başına geç
Sana rahat bir hayat bahsediyorum bunun karşılığında İslam dinini bırak. Şu insanlara yanındaki insanlara da anlatıver. Eminim ki dinleyecekler seni
Hz Abdullah Bin Huzafe gülüverdi ona. Ne kadar da basit bir bir adamsın dedi
Şimdi sen bana kızını vereceksin sen bana mal mülk vereceksin ve bunun karşılığında İslam dinini bırakmamı mı öneriyorsun bana ne kadar da zayıf bir adamsın ne kadar da küçük bir adamsın sen
Bizans İmparatoru Abdullah’tan bu sözleri beklemiyordu nihayetinde esirdi değil mi?
Ama başı dimdikti onun.
Ey İmparator ey saltanat sahibi şunu iyi bil ki sen dünyaları bizim ayağımıza sersen biz bu dinden asla dönmeyeceğiz bunu bil. Onun cesaretinin karşısında İmparator küçülmüştü. Hz.Abdullah ona öyle bakıyordu ne kadar zavallıydı Belki o Hz Abdullah’ı zavallı olarak görüyordu ama asıl zavallı kendisiydi şimdi huzurdan ayrılmıştı Hz Abdullah.
İmparator düşünüyordu onları nasıl ikna edebilirdi
Güzellikle onlara dünyanın güzelliklerini sunmuştu ama kabul etmemişlerdi.
Büyük bir dayanışma vardı esirler arasında. Diğer taraftan Müslümanlar o esir düşen kardeşleri için dua ediyorlardı telaşlanıyorlardı gözyaşı döküyorlardı unutmamışlardı onları onlar zulmeden zalim bir topluluğun içerisindeydiler. Onları bırakmamışlar mücadeleye devam ediyorlardı.
Ama İmparator onları korkutalım dedi güzellikle olmadı ama onları korkutalım
Ama Dehşet bir ölüm olsun basit bir korku olmasın İmparator emir vermişti kazanlar hazırlanmıştı
O kazanların içerisinde bir rivayete göre yağlar konuluş bir rivayete göre sular konulmuştu.
Büyük ateşler o büyük kazanları kaynatıveriyordu. Sonra çağırın dediler. Esirler İmparatorun huzurunda bütün insanlar bütün insanlar izleyiveriyorlardı
Hz Abdullah Bin Huzafe o öncülük yapıyordu şimdi
Hz.Abdullah’a İmparator dedi ki=
Ey Abdullah eğer dininizden vazgeçmezseniz sizi birer birer şu kazanın içine atacağım
Herkes birbirine bakıverdi acaba önce kim gidecekti kazanın içerisine
Hz Abdullah yine metanetli bir şekilde
İmparator korkacaklarını zannetti onların
Asla hepsi birbirine bakıp gülüverdiler
Dava adamı işte böyle olur öyle değil mi gülüverdiler imparatora.
Ey zavallı sen bizi korkutacağını mı zannediyorsun başlarını gökyüzüne kaldırdılar adeta Ya Rabbi sana hamdolsun şimdi şehadet mi gelecek bizlere ya Rabbi sana hamd olsun Senin uğrunda ölmek bize bir madalyadır bir şereftir dercesine hepsi birbirlerine sarılıverdiler
Elhamdülillah Elhamdülillah Elhamdülillah
Şu kazanları görüyor musunuz bizim için hazırlanmış Rabbime hamdolsun
Hz Abdullah’ın gözü korkutulmaya çalışılacaktı
Önce bir Müslüman ey Abdullah şimdi izle denildi
Ona da sordular eğer dinini bırakırsan seni serbest bırakacağız
O Müslüman imparatora gülümsedi ey zavallı dedi La İlahe İllallah Muhammeden Resulullah
Atın dedi ve büyük kazana götürüldü giderken mesajlar veriyordu
Duracaksanız ey ahir zamanın ümmeti bizleri yâd edecekseniz bizim dava adamlığımızı unutmayınız
Biz korkak değiliz biz Allah’a iman etmişiz biz Muhammed ümmetiyiz
Ölüm sizi korkutmasın ve kazana atılırken şehadet şerbetini içecek olan o Müslüman arkadaşlarına selam verdi Eşhedu en la ilahe illallah ve eşhedu enne Muhammeden abduhu ve resuluhu dedi ve kazanın içerisine atıldı
Ve hep birlikte Tekbir getirdiler Allahuekber Allahuekber denildi
Hz Abdullah Bin Huzafe İmparatorun huzurunda başı dimdikti
Ey Abdullah sana soruyorum dedi gördün mü arkadaşına ne oldu
İslam dinini bırakacak mısın sana teklifim hala geçerlidir dedi
Hz Abdullah hayır Rabbim Allah’tır Onu bırakamam Onu nasıl bırakayım ilahı nasıl bırakayım
Yarın ahirette onun huzuruna gideceğim ben Onsuz yapamam ki ben onsuz nefes alamıyorum nasıl bırakayım ki.
Hz Abdullah artık duruşunu sergilemişti
İmparator anladı ki çare yok eğer ki Abdullah öldürülürse diğerleri korkabilirdi
Hz Abdullah’ı kazana atın denilecekti
Hz Abdullah elleri kolları bağlı bir şekilde kazana götürülüyordu
Birdenbire enteresan bir şey oldu çok enteresan bir şey
Hz. Abdullah ağlamaya başladı. Gözyaşları içerisinde hıçkıra hıçkıra.
Onu götüren muhafız imparatora dönüp bakıverdi
İşaret etti ağlıyordu İmparator durun dedi kalbine bir ümit düştü
Acaba Abdullah korkudan mı ağladı evet korkmuş olabilirdi çünkü büyük bir kazandı. İçinde yağ kaynıyordu. Az önce arkadaşlarından birini atmışlardı.
İmparator getirin dedi getirince Hz Abdullah’a şöyle bir baktı Abdullah hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Ey Abdullah dedi korktun mu teklifim hala geçerlidir korkudan mı alıyorsun dedi
Birdenbire Hz Abdullah’ın hıçkırık sesleri kesildi imparatora döndü
Hayır dedi korkudan ağlamıyorum.
İmparator merak etti Peki niye ağlıyorsun ey Abdullah
Korkudan değilse bu ağlayışını sebebi nedir
Beni kazana götürürken Allah azze ve celle’ye münacat ettim
Onunla konuştum dertleştim yani dedim ki
Ya Rabbi kulun Abdullah’ı şimdi birazdan kazana atacaklar Senin uğrunda şehid edecekler
Ya Rabbi bana niçin bir tane can verdin ki. Keşke bana yüzlerce binlerce can verseydin ve şu Zalim İmparator her birini dakika dakika bu kazana atsaydı
Ama ya Rabbi benim sana feda edebileceğim bir tane canım var bana bir can verdiğin için sana hamdolsun ama isterdim ki binlerce canım olsun ve sana feda edeyim
Bu imanın karşısında İmparator boynunu bükmüştü böyle büyük bir şahsiyetle konuştuğu onu tanıdığı için belki de kendini şanslı hissediyordu
O zaman dedi Ey Abdullah dur bir saniye sen hakikaten böyle mi düşündün
Ne kadar büyük bir adamdı ne kadar büyük bir dava adamıydı Hz Abdullah Bin Huzafe
Seni öldüremez diye dava adamının karşısında bu İmparator küçülmüş ona kıyamıyordu artık kendi kendine söyleniverdi belki de benim askerlerim benim askerlerimin içerisinde bu düşünceye sahip olanlar olsaydı ben dünyayı istila ederdim dünyaya hâkim olurdum
İşte bu yüzden dedi kendi kendine Müslümanlar bu yüzden galip geliyordu
Ey Abdullah dedi seni serbest bırakacağım ama bir şartla benim başımı öpersen seni serbest bırakırım
Ne kadar garip değil mi?
Başını öpme karşılığında serbest bırakılma. Ama gelin görün ki baş öpmenin manası şuydu=Medetti
Af dilemekti. Yani o dönemlerde baş öpmek ayıp bir işti. Ama Hz Abdullah durup şöyle dedi
Ey İmparator dedi bunu yaparım ama bir şartım var. Sadece ben değil şu kardeşlerimi de eğer benimle birlikte serbest bırakırsan başını öperim dedi
İmparator Hz Abdullah’a baktı tamam dedi
Bütün insanların huzurunda ve oradaki esir düşülen Müslümanların yanında İmparator başını eğdi
Hz Abdullah onun başını öptü. Dürüst bir adamdı Dava adamıydı Hz Abdullah ve imparator sözünde duruvermişti salıverin onları dedi onu öldüremezdi çünkü
O imanın karşısında İmparator bile küçülmüştü Hz Abdullah arkadaşlarını alıp oradan selametle ayrılıverdiler.
Yer Medine’ydi, Hz Ömer onları bekliyordu evet şehadet şerbeti içebilirlerdi ama bir başka baharaydı artık Hz Abdullah Medine’ye gelmişti.
Medine’de Hz Abdullah’ın baş öpmesi Müslümanlar arasında yayılıvermişti
Herkes ondan bahsediyordu Hz Abdullah Medine’de tüm müslümanlar duydunuz mu dedi Abdullah Bin Huzafe İmparatorun başını öpmüştür.
Bunu Hz Ömer işitince üzülüverdi tabii ki
Bütün Müslümanları çağırıverdi mescitte toplanmaları lazımdı
Bütün Müslümanlar toplandığı zaman Halife Ömer Hz Abdullah Bin Huzafe’yi çağırdı.
Ey Abdullah dedi gel
Ey müslümanlar bu Abdullah Bin Huzafe’dir dedi duydum ki
Onun hakkında imparatorun başını öptüğünden bahsediyorsunuz yadırgamışsınız bu durumu
Ama Abdullah öyle büyük bir iş yapmıştır ki buradaki hiçbiriniz onun yaptığı işi beceremezsiniz
Abdullah çıkar sarığını dedi Hz Ömer
Bütün Müslümanların huzurunda şahit olun dedi ben halife Ömer ben Abdullah Bin Huzafe’nin başını öpüyorum. Hz Abdullah’ın başından öptü.
Bunun değerini Hz Ömer insanlara anlatıvermişti
Olabilecek bütün fitneyi kaldırıvermişti