Birinci Levha (Ehl-i gaflet dünyasının hakikatini tasvir eder levhadır.)

Beni dünyaya çağırma; ona geldim fenâ gördüm.
Dema gaflet hicab oldu ve nur-u Hak nihan gördüm.
Bütün eşya u mevcudat, birer fâni muzir gördüm.
Vücut desen, onu giydi; ah, ademdi, çok belâ gördüm.
Hayat desen onu tattım, azap-ender azap gördüm.
Akıl ayn-ı ikab oldu, bekâyı bir belâ gördüm.
Ömür ayn-ı heva oldu, kemâl ayn-ı heba gördüm.
Amel ayn-ı riya oldu, emel ayn-ı elem gördüm.
Visal nefs-i zeval oldu, devâyı ayn-ı dâ gördüm.
Bu envar zulümat oldu, bu ahbabı yetim gördüm.
Bu savtlar nây-ı mevt oldu, bu ahyâyı mevat gördüm.
Ulûm evhâma kalb oldu, hikemde bin sekam gördüm.
Lezzet ayn-ı elem oldu, vücutta bin adem gördüm.
Habib desen onu buldum, ah, firakta çok elem gördüm.

İkinci Levha (Ehl-i hidayet ve huzurun hakikat-i dünyalarına işaret eder levhadır.)

Dem’â gaflet zevâl buldu ve nur-u Hak ayan gördüm.
Vücut burhan-ı Zât oldu, hayat, mir’ât-ı Haktır, gör.
Akıl miftah-ı kenz oldu, fenâ, bab-ı bekâdır, gör.
Kemâlin lem’ası söndü, fakat şems-i cemâl var, gör.
Zevâl ayn-ı visal oldu, elem ayn-ı lezzettir, gör.
Ömür nefs-i amel oldu, ebed ayn-ı ömürdür, gör.
Zalâm zarf-ı ziya oldu, bu mevtte hak hayat var, gör.
Bütün eşya enîs oldu, bütün asvat zikirdir, gör.
Bütün zerrat-ı mevcudat birer zâkir, müsebbih gör.
Fakrı kenz-i gınâ buldum, aczde tam kuvvet var, gör.
Eğer Allah-ı buldunsa bütün eşya senindir, gör.
Eğer Mâlik-i Mülke memlûk isen O’nun mülkü senindir, gör.
Eğer hodbin ve kendi nefsine maliksen bilâ-addin belâdır, gör.
Bilâ-haddin azaptır, tad, belâ gayet ağırdır, gör.
Eğer hakikî abd-i hüdâbin isen hudutsuz bir safâdır, gör,
Hesapsız bir sevap var, tad nihayetsiz saadet gör.