Ölmeye; çok az bir zaman kaldı,
Gözleri kaydı nefretle bizden,
İçi aydınlık kapkara yüzden,
Özürler, özürler, özürler diliyorum.

Vücutta su kalmamış, kan çekilmiş bedenden,
Hangisi zayıf ise o kopuyor gidenden,
Anneler melül-mahzun, bırakıp da giderken,
Hepsi beraber olup, mutlu olsa olmaz mı?
Habersizdik aç kalan kardeşimizden,
Merhamet firar etmiş şu kalbimizden,
Çok! Uzakta onlar, Türkiye’mizden,
Kalbimizin derununu açsak olmaz mı?

Nerde medeni dünya, soruyorum nerede,
Menfaatsiz yardıma koşsa ya bir kere de,
Karabatak kuşu kadar, bir değeri verse de,
Kanayan şu yarayı sarsa olmaz mı?

Obezite ne demek, onlar hiç bilmediler,
Hiçbir gün doya-doya, ekmeği yemediler,
Bazı yemek ayırıp, bazısın sevmediler,
Onları sevindirsek, aç doyursak olmaz mı?

İnsanlıktan utandım, yere çaldım yüzümü,
Kan çanağı oyuklarda hep gizledim gözümü,
Çok geç kaldım, döve durdum dizimi,
Çokça yardım salıversek olmaz mı?

Ey uçaklar kalkın gidin hiç bir yolcu almadan,
Doldurunuz depoları erzak burda kalmadan,
Dönmeyiniz o gül yüzler sevinç ile gülmeden,
Silâh değil, merhametle hep dolsanız olmaz mı?

Kriz vurur yerden kalkmaz başımız,
Büyük-büyük afetlerle dinmez olur yaşımız,
Kalmaz ki bu dünyada, ebedî yoldaşımız,
Düşenleri kaldırsak! Bir de sarsak olmaz mı?

Elin böğründe durup ağlama,
Gözyaşınla yüreğini dağlama,
Çalış, kazan, al işini sağlama,
Bolca zekât veriversen olmaz mı?

Ölmesin çocuklar, canlar ölmesin,
Verin bolca-bolca kimse bilmesin,
O çukur gözleri kimse görmesin,
Sevimlidir her çocuk, sevsek olmaz mı?