Muhammed’e bir gece Çalap’dan indi Burak,
Cebrail dedi; Hocam, Mirac’a çağırdı Hak.

Aç kendine cennetin, firdevs ve didar senin,
Seni okur Sübhan’ın, ne yatarsın, hadi kalk.

Durdu Mirac kasdına yürüdü abdestine,
Secde kıldı dostuna demedi yakın ırak.

Gitti Cibril Hazret’i getirdi Burak atı,
Nurdan idi hilati, gözü gevher yüzü ak.

Kadem bir taşa bastı, taş koptu bile vardı,
Kalk ya mübarek dedi, şöyle kaldı muallak.

Taş dedi gelesini, bir kadem basasını,
Resul dedi; gelirim buyurur ise o Hak.

Göklere haber oldu, yer gök şadilik doldu,
Dediler Ahmet geldi, bezendi sekiz Uçmak.

Gör Muhammed n’eyledi, gökleri seyreyledi,
Ümmetini toyladı, Arş’a henüz varacak.

Çün geçti felekleri, ün geldi ki; gel beri,
Kaldırdım perdeleri, heman cemalime bak.

Didarım sana ayan, gösterem belli beyan,
İn Burak’tan ol yayan, Arş’ıma bas bir ayak.

Ferişteler geldiler, Burak’tan indirdiler,
Nalini döndürdüler, o dem yürüdü yayak.

Üveys yerinden durdu, Arş’ta nalin döndürdü,
Muhammed onu gördü, visale döndü firak.

Çün dost dosta kavuştu, yüz bin kelam danıştı,
Ümmetiy’çin çalıştı, odur Resulu mutlak.

Mirac’tan döndü yine, geri geldi evine,
Geldi gördü henüz ki, döşeciği ısıcak.

Nice bin yıllık yola, bir demde vara gele,
Yunus der ki: Kim ola, Muhammed’dir o mutlak.

Ümmete ümmet diyen, ümmet kaydını yiyen,
Eğer ümmeti isen, de İslam dînine hak.